Bocas Del Toro, Panama

Bij deze weer een teken van leven.
T/m afgelopen 16 juni veel gewerkt. Echt een leuke tijd gehad, veel mensen leren kennen.
We zijn in de afgelopen maand 3 vershillende hotels binngeglipt en hebben gebruik gemaakt van het zwembad, echt super chill. Bij 2 hotels vroegen ze uiteindelijk naar ons kamernummer en werden we weggestuurd, maar bij 1 hebben we een groot deel van de dag heerlijk gebruik gemaakt van een gratis zwembad.
Op 17 juni jl. vertrokken Jemima (de meid met wie ik de afgelopen 10 weken heb samengewerkt) en ik met de boot naar Isla Contadora. Eén van de ‘Pearl islands’. De ferry duurde bijna 2 uur, maar het was een heerlijke tocht. Op een gegeven moment waren we omringd door dolfijnen. Ze waren overal: prachtig!
De eerste dag hebben we op de 2 mooiste stranden van het eiland doorgebracht. Er was helemaal niemand, we hadden een soort van privestrand! Het tweede strand was met ligstoelen en een restaurant en mede daarom ons favoriete strand voor de rest van de week.
Dag 2 op het eiland ben ik om 8uur gaan duiken. Ik heb voor het eerst haaien gezien! 3 rifhaaien, super gaaf! Na 1 duik had ik echter wel gezien, er was niet veel bijzonders rondom dit eiland.
’s Middags zijn we weer naar ons ‘favoriete’ strand vertrokken. Lekker geluierd en gezwommen.
Woensdag de 19e hadden we een zeiltocht geboekt. De bedoeling was om 2 andere eilanden te bezoeken, echter voeren we recht op een enorm donkere lucht af en besloten we om te keren de andere kant op. Diezelfde ochtend waren er walvissen gezien. Normaal begint het seizoen in juli, maar we hadden mazzel. In de verte, vanaf de boot, zagen we ze springen. We besloten in plaats van 2 eilanden te bekijken en te snorkelen er een ‘whale watching’ van te maken. Het was geweldig, we volgden een moeder met haar kalf. Het kalf kan nog niet zolang onder water blijven dus komt zo’n elke 5 minuten even boven om adem te halen.
Na de tocht hebben we een wandeling gemaakt rondom het eiland. Erg gaaf, zoveel lege stranden en mooie plekjes op dit eiland. We hebben nog hertjes gezien.
Op donderdag zijn we enorm vroeg op gestaan om onze laatste dag ultiem te genieten. We bleven tot 13uur op het strand, hebben geluncht en moesten vervolgens naar de ferry.
Ook op de terugweg zagen we dolfijnen.
’s Avonds terug naar het hostel in Panama, waar ik al die tijd gewerkt heb. Had ik dit maar niet gedaan.
Vrijdagochtend ga ik naar de receptie om mijn mail e.d. bij te werken. De eigenaar is aan het werk en ik vertel hem dat ik zaterdagavond de bus zal pakken. Hij komt bij me zitten en verteld me dat de financiele situatie momenteel erg slecht is en dat ik moet betalen voor deze 2 nachten. Ik was verontwaardigd, ik zeg: meen je dat? Na alles wat ik voor je heb gedaan wil je dat ik jou betaal? Hij vond het de normaalste zaak van de wereld. Ik was een beetje ontdaan en werd verdrietig. Sinds hij terug is heeft hij geen dankjewel, niks gezegd. En dan dit. Het gaat me niet om het geld, maar het principe. Ik besloot die dag nog uit te checken en mijn laatste nachtje bij Jemima te slapen.
Ik liet mijn grote rugzak in het hostel om die de volgende dag voor mijn vertrek op te halen (normaal gesproken is dat geen probleem). Die avond hadden we afgesproken in het hostel met wat vrienden om wat te drinken en dat te gaan stappen, tenslotte mijn laatste avond.
De eigenaar kwam naar buiten en zegt: mirjam en jemima, willen jullie even meelopen? Ik moet met jullie praten. Wij liepen mee naar boven. Hij begon: Ik ben erg teleurgesteld in jullie, ik heb jullie het hostel toevertrouwd en jullie mijn vertrouwen misbruikt. We waren beiden geschokt. Hij had verhalen gehoord dat wij regelmatig in prive-kamers zouden hebben geslapen. Ik zou een zwarte vriend hebben die elke dag en de hele dag hier zou hebben gehangen, ik zou 15 nachten in de receptie hebben geslapen, we hadden boekingen van mensen die niet waren komen opdagen niet gecanceld en nu moest hij daarvoor betalen, etc.
Alles wat naar boven kwam was niet waar. We hadden een filmavond georganiseerd voor de gasten omdat ze erom vroegen, dat had ik met hem moeten overleggen, etc.
Aan het eind van het hele verhaal gaf hij ons een rekening, hij wilde $391,- van ons hebben. Voor de privé-kamers, de boeken die we zogenaamd gemist zouden hebben, de filmavonden etc.
Een aantal argumenten konden we bewijzen dat ze niet waar zijn en dus ook niet hoefden te betalen. Echter een paar dingen konden we niet bewijzen. Het meest vuile van hem was dat hij mijn grote rugzak had gepakt, in zijn kamers had gelegd en pas wilde teruggeven als wij hem betaalden.
We hebben hem het bedrag betaald en zijn vertrokken, maar wat waren we ontdaan.
Ik probeer die laatste dag te vergeten want ik heb een geweldige tijd gehad in Panama, maar het is niet makkelijk. Dan doe je alles om iemand te helpen en dan is dit je dank.
Mijn laatste dag met Jemima doorgebracht en er veel over gepraat. Maar ook geprobeerd om er een leuke dag van te maken. Het afscheid was pittiger dan ik dacht. In die 3 maanden kun je echter vriendschappen opbouwen.
De bus vertrok om 20.30uur richting Bocas del Toro.
Hier kwam ik op zondagochtend om 6uur aan. Om 7.30uur was ik in het hostel en heb eerst nog even geslapen. De rest van de dag ook niet veel gedaan, je bent gebroken na zo’n rit.
Maandag heb ik met een jongen uit Engeland en een stel uit Amerika een tour gedaan naar diverse eilanden. We hebben dolfijnen gezien, gesnorkeld en een prachtig eiland met wit strand en palmbomen bezocht. ’s Avonds lekker in het dorp gegeten.
Dinsdag zijn we met dezelfde mensen naar Isla Bastimentos gevaren, naar de ‘red frog beach’. Helaas geen rode kikkertjes gezien. Een lekker chill dagje: wandelen over het strand, hangen op het strand en zwemmen in de enorme golven.
Woensdag ben ik lekker gaan duiken, prachtig! 3 Zeepaardjes en veel koralen, kleuren en vis. Morgen weer! En dan vrijdag weer verder, dit keer naar Boquete. Nog steeds in Panama. Van de zee de bergen in, ben benieuwd!